Nada máis abrumador que o son envolvente, calido e doloroso de Mahler, na perfecta conxunción co misterio e a beleza morta e decadente de Venezia.
Imposible olvidar a luz do amencer nas súas rúas e o momento no que escoitei por primeira vez a súa música.
Mahler, Mahler, Mahler...
Un brindis, polos grandes momentos da vida.
Un brindis, pola miña cidade.
Un brindis, pola cándida adolescencia.
Sem comentários:
Enviar um comentário