terça-feira, 29 de novembro de 2011

DeAmoreMorte

É maior o misterio do Amor que o misterio da Morte.





Das Geheimnis der liebe ist grösser als das Geheimnis des Todes.



The mistery of love is greater than the mistery of death.




Ningué morre sen ter amado. O amor mata.






Wilde/Strauss.
Combinación explosiva  xunto con  Nadja Michael

domingo, 27 de novembro de 2011

Suspiros de liberdade


A música ó servizo de Deus, que se converte na Música o servizo do home.
Altera os sentimentos, crea odio, amor, paz, desesperación.
Ansias de liberdade, inalcanzable liberdade.

Deixa que chore a miña crúa sorte,
e que suspire a liberdade.


G.F. Händel
Rinaldo

quinta-feira, 24 de novembro de 2011

Instante Transitorio



Momentos de cambio.
Transición.
Vida que se extingue.
Morte que se achega.
A luz, que o inunda todo.





7
A luz, que o inunda todo.





Fotografía: M. Álvarez
evocando a  Rinko Kawauchi
transito puro iluminado de calma. 

segunda-feira, 21 de novembro de 2011

Unións Perfectas


A imaxe e o son.
Conxunción de cor, encuadre e concepto
con 
Música, paixón e expresión.


A perfecta conxunción de dous mundos que
 se mesturan, 
se tocan 
se sinten...


Amor
Drama
Morte
Música
Imaxe
 EXPRESIÓN
 ARTÍSTICA 
 PERFECTA
se mesturan 


Fotografía de  Vittorio Storano
Música de Giuseppe Verdi
Viva l' Italia

domingo, 20 de novembro de 2011

Onírica Abstracción


 Espazos anodinos
que se volven
abstracción.










Realidades surrealistas
que se perden
no absurdo, 
no momento de ser 
capturadas 
na bidimensionalidade.






Fotografías: M. Álvarez
Abstraccións do mar e da súa realidade

segunda-feira, 14 de novembro de 2011

Luces e Sombras

Luces escuras
que crean lugares incertos,
miradas frustradas 
e un medo intenso.

Faccións engañosas 
na noite, 
na escuridade,
na luz cegadora
que o inunda todo.







Fotografía: M. Álvarez
Modelo: Cintia Intoxicada,
 artista equilibrista 
realista e imaxinaria.

quinta-feira, 10 de novembro de 2011

Mahler, Mahler, Mahler...


Mahler, Mahler, Mahler....
emborracharse de música sentido
como unha masa sonora
te destrue.
Bereite Dich
zu leben.


Prepárate para a vida.
Prepárate.


Levántate.
Auferstehen.
Auferstehen.
Levántate.



Orquesta Sinfónica de Galicia
Eu. Entre as voces que berran gritos de Resurrección.

quarta-feira, 9 de novembro de 2011


TEODORO:¿Lloras?
DIANA: No; que me ha caído
algo en los ojos.
TEODORO:¿Si ha sido amor?
DIANA: Sí debe de ser;
pero mucho antes cayó,
y agora salir querría.


TEODORO: Yo me voy, señora mía;
yo me voy, el alma no.
Sin ella tengo de ir;
no hago al serviros falta,
porque hermosura tan alta
con almas se ha de servir.
¿Qué me mandáis? Porque yo
soy vuestro.
DIANA:¡Qué triste día!
TEODORO: Yo me voy, señora mía;

yo me voy, el alma no.

DIANA:¿Lloras?
TEODORO: No; que me ha caído  

algo, como a ti, en los ojos.
DIANA: Deben de ser mis enojos.
TEODORO: Eso debe de haber sido.
DIANA: Mil niñerías te he dado,
que en un baúl hallarás;
perdona, no pude más.
Si le abrieres, ten cuidado
de decir, como a despojos
de vitoria tan tirana,
«Aquéstos puso Diana
con lágrimas de sus ojos.»


Grandiosa Pilar Miró.
Grandioso Lope de Vega.

segunda-feira, 7 de novembro de 2011

Artedestrucción

r



Describir destrucción.
Como a Arte, 
expresa, ataca...


Destruir, crear.
Vivir e morrer.
O ser humano non deixará de ser
HORRIBLE.



Pero só a beleza, a arte, libérano da súa autodestrucción.
Que mellor forma de describir o horror
que utilizando a arte.


A expresión pura que emana das nosas entrañas.


 Que nos afecta,
emociona,
encadea,
ensoña.











Son: Guernika, trio  emocionante do
compositor galego Octavio Vázquez.
Imaxe: Estudios para o Guernika,mural 
expresionista cubista de Pablo Picasso.






quinta-feira, 3 de novembro de 2011

Un día pasóu un neno 
levando antre os labres 
un ronsel de axóuxeres,
e ninguén o escoitóu. 
Outro día pasóu un home 
coa lúa ó lombo
 pra sementala no peito,
e ninguén lle falóu.
No outro día pasóu un vello, 
malferido de anguria
e mollado de noxo,
e ninguén o miróu.
...E onte, unha muller, 
orballada de medo,
 pasóu correndo
sin voltar a faciana, berrando, 
espantada pola morte,
e ninguén a choróu.





Poéticas palabras
poderosas
o rostro da vida vivida
das experiencias aprendidas
dos soños e das realidades.

María do Carme Kruckenberg.
Foto: Miguel Álvarez Fernández

terça-feira, 1 de novembro de 2011



Va, pensiero. 
Un momento único, indescriptible, no que
o pobo italiano, axudado por Muti
nunha catarse musical,
esixe respeto á cultura.
A emoción impregna estes minutos,
a mágoa e a desesperanza 
pola pérdida dun patrimonio,
dunha historia,
da arte,
que nos fixo ser o que somos,
chegar a onde estamos,
coñecer quen somos.

Va, pensiero.